Alisa Bowman, Plan: żyć długo i szczęśliwie

Jak uratować miłość, gdy dopada cię rutyna, a mężczyzna, którego wybrałaś, zachowuje się inaczej niż wtedy, gdy się w nim zakochałaś? Plan: żyć długo i szczęśliwie to nie poradnik. To prawdziwa historia dziennikarki, która postanowiła walczyć o swój związek, gdy z fazy wielkiej miłości przeszedł w fazę stagnacji i niezrozumienia. Postawiła wszystko na jedną kartę i zdecydowała się na ryzykowny eksperyment. Na własnej skórze sprawdziła wszystkie mądrości terapeutów, poradników i przyjaciółek. Niniejsza książka jest szczerym i zabawnym opisem zmagań Alisy – z niej dowiesz się, które rady warto wziąć sobie do serca, a o których lepiej zapomnieć.

Nie jestem zwolenniczką poradników i na razie moje podejście pewnie się nie zmieni. Nudzą mnie, ot co. Książka Alisy Bowman skusiła mnie wieloma chwytliwymi hasłami i opiniami krążącymi po sieci. Skoro miał to nie być typowy poradnik, to czemu nie spróbować? Wyciągnęłam z tej decyzji następujące wnioski: a) nawet jeżeli coś ma nie być poradnikiem, to nie znaczy, że autor bądź autorka (niepotrzebne skreślić) w takowy ton nie uderzą; b) bardzo dobrze się przy tym zasypia; c) takie czytadło może i mieć niezły i wciągający początek, aczkolwiek potem wszystko może się popsuć i będę spać. Tak, nie jestem zbyt pozytywnie zaskoczona. Negatywnie także nie. Nie wiem, co mam zrobić z tym czymś. Z jednej strony miało być wesoło i może i było, na samym początku, lecz później przerodziło się w zwierzenia zmęczonej życiem kobiety. Coś podobnego można przeczytać u Jodi Picoult. Tylko że ona o wiele ciekawiej pisze.

Jakoś to do mnie nie przemówiło. Chyba dlatego, że czysty odmóżdżacz dla kobiet, a ja toczę własną wojenkę z takimi czytadłami. To może inaczej: pod koniec wiało nudą i główna bohaterka a zarazem autorka posiadła niezwykłe zdolności irytowania czytelnika. Podziwiam jej silną wolę, że zebrała się, żeby naprawić małżeństwo, a nie spędzała czas na tworzeniu planów morderstwa wspomnianego. Podziwiam jej zaparcie, że wciąż kontynuowała swój plan i miała cierpliwość. Mnie to niestety nie wystarcza.

Osoby, które poszukują czegoś ambitnego w lekturach, przestrzegam, tutaj tego nie znajdziecie. Możecie się odprężyć, pomyśleć trochę o problemach w małżeństwie, jeśli takowych macie deficyt. Może to dla was być pocieszenie bądź inspiracja do działania – każdy odbierze inaczej historię Alisy Bowman. Dlatego bez oceny. Jeśli chcecie zająć sobie wieczór i odprężyć się przy czymś ultra lekkim i przyjemnym okraszonym drobinkami humoru, to możecie rozważyć tę pozycję.

BLOG AUTORKI (tak, prowadzi bloga o swoim małżeństwie!): http://www.projecthappilyeverafter.com/

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu ZNAK