Maja Lidia Kossakowska, Grillbar Galaktyka

To nie jest książka o gotowaniu. To nie jest książka o kuchni. To fantastyczna przygoda, szalona podróż przez cały kosmos, to szok, dowcip, inteligencja i zagadka kryminalna. Koniecznie przeczytajcie, co najlepszy szef kuchni wśród pisarzy i najzdolniejszy gawędziarz pośród szefów robił, kiedy go nie było!

Saanti Wrtt, magazyn Galaxia

Czasem mam wrażenie, że jak autor napisze jedną książkę, którą będzie się chwalić zawsze i wszędzie, to kolejne mu nie wyjdą. Dlatego też, po lekturze Siewcy Wiatru nie tykałam się innych książek Kossakowskiej, choć niektóre z nich wylegiwały się na mojej półce i usilnie starały się przyciągnąć mą atencję. Nic z tego, zostały zignorowane. Aż tu nagle…

…w trakcie zakupowego szaleństwa w księgarni (rabat -25% to nie byle co!) dostrzegam Grillbar Galaktyka, który jakby promieniał. Jakbym to jego miała właśnie kupić. Przypomniawszy sobie, że ta książka ,,chodzi” za mną dość długo – a jak książki za mną ,,chodzą” dość długo, to znaczy, że coś jest na rzeczy i mogą być świetne – kupiłam ją. I przeczytałam. A teraz o niej piszę. Bo drodzy Czytelnicy, Grillbar Galaktyka to kolejna dobra książka w dorobku pani Kossakowskiej. Cieszmy się i radujmy. I czytajmy.

Książki z taką dawką humoru mogę pochłaniać tonami. Zgrabne połączenie komizmu sytuacyjnego z postaciowym i słownym sprawia, że w pewnym rozdziale, dokładnie w trzecim, przez całe pięćdziesiąt pięć stron płakałam ze śmiechu. Dosłownie. Autorka stworzyła tak zabawną sytuację, momentami ocierającą się o absurd, że niemożliwym jest, by siedzieć z pokerową twarzą w trakcie lektury. Później jest troszkę mniej zabawnych sytuacji, być może z uwagi na nieco poważniejszy nastrój, ale jednak cała powieść spokojnie zasługuje na miano jednej z lepszych komedii XXI w.

Do tego… Kosmiczna kuchnia? Tworzona głównie od podstaw, z tłumem pojęć i nazw, których zrozumienie i zapamiętanie to nie lada wyzwanie. I nie tylko nazwy dań i składników autorka wymyślała. Stworzyła jeszcze rasy, tak różnorodne, tak ciekawe i w sumie tak śmieszne, że ciężko szukać drugich takich w książkowej galaktyce. Najbardziej do gustu przypadły mi Pluszaki, ale miałam i wciąż mam problem z wyimaginowaniem ich w umyśle. Tak samo jest z Pieczarami. Czy Bulwami. Czy innymi istotami. Nie jest tak, że autorka poskąpiła opisów, po prostu stworzenia te są tak osobliwe, że nie mam żadnego punktu oparcia, by sobie je wyobrazić.

I teraz… Książka o gotowaniu? Nie. Grillbar Galaktyka nie jest to opowieść o gotowaniu. Jest to opowieść o przygodzie. A podłożem tej przygody są kulinarne doświadczenia naszego głównego bohatera, Herma. I jego gust. I jego problemy. I chęć zawładnięcia świata papką. A on jest przeciwny papce. Bo kto by chciał wcinać dzień w dzień jakiegoś gluta, który nie ma smaku? Na pewno nie ja…

Cieszę się, że ją kupiłam. Spędziłam niesamowity wieczór z Hermem, Silaną, Bulwami, Pieczarami, papką i ekipą z Płaczącej Komety (to restauracja, w której Herm szefem kuchni był). Taka dawka humoru, taka genialna historia, tacy zadziwiający bohaterowie…  Może i nie jest to mój przeukochany Siewca Wiatru i źle robię, patrząc przez pryzmat tej powieści na nowy twór Kossakowskiej, ale tak już mam. Pozostaje mi tylko zachęcać Was, abyście bezzwłocznie po Grillbar sięgnęli. Sądzę i mniemam, iż nie pożałujecie, tak jak ja.  Dlatego, na koniec 6, pomimo tego, że czasem nieco główny bohater zbytnio przesadyzował. A to się rzucało w oczy. Ale jako że ja też mam nieco przesadniczą naturę, tolerowałam to.